این روزها حس میکنم بزرگ شده ام...
انقدر بزرگ که حتی نوشتن را فراموش کرده ام...
گاهی دفترچه ی خاطرات را میگشایم...
به یاد تفکرات شیرین آن روزها...
بزرگ شدن...
واژه ی ترسناکی است...
و آرزو دارم بزرگ شوم و بزرگ تر و بیابم مسیر زندگی راستین را...
راهی که برگزیدم و راهی که خواهم رفت...
و امید دارم هیچ گاه نوشتن را فراموش نکنم...
در روزهای سرد پاییز...