رو راست که باشم یک عمر زندگی ثانیه ای چند؟!
روراست که باشم می فهمم زندگی اخروی را به دنیا ام باخته ام...
رو راست که باشم میترسم از راهی که پیش رویم به جاودانگیست...
رو راست که باشم عمر میگذرد بی آنکه روح تعالی یابد...
رو راست که باشم محبوس شده ام در این دنیای فانی...
پس آیا آرزوی مرگ اشتباه خواهد بود؟!
وقتی روزهایم به نابودی جاودانگی ام می انجامد...
و عمر شده است باری بر دوش هایم...
کوله باری از غفلت و فراموشی گشته است آذوقه ی آخرت ام...
پس خدایم آیا آرزوی مرگ اشتباه است؟!
یا باید آرزوی نجات خواهم؟
آرزوی پاک شدن همچون کودکی نوپا...
و من هیچ نمیدانم عمر چه ارمغانی برایم خواهد آورد
ولی آرزو میکنم آن هنگام که چشمانم رو به سوی ابدیت خیره می ماند...
جز ذکر تو بر لبانم نباشد...
و جز تو هیچ کس را نبینم...
آمین به تمام آرزوهایم...
سلام...
ممنونم که سر می زنید...
بنویسید دیگه!خیلی وقته ننوشتیداااا
سلام
مرسی شما هم سر می زنید
موضوع بدید من بنویسم.
آمین به تمام آرزوها...
آمین