و آنگاه که مرگ انقدر ناگهانی مرا فرامیگیرد...
چه خواهد شد؟
مرگ....
کلمه ای که حتی از چشم برهم زدن هم به من نزدیک تر است...
و من انقدر دور مینگارمش که انگار مرگی نخواهد بود...
و چه ترسناک است جدایی با مرگ...
و چه کابوسی است کلمه ی مرگ...
کاش قدر تک تک نفس هایم را بدانم...
کاش قدر زندگی را بدانم...
و کاش قدر آدم هایی را که دوست میدارم....
و مرگ از همیشه نزدیک تر خواهد بود....
پ.ن: پدر دوستم براثر تصادف فوت کردن:((( واقعا خبر دردناکی بود.. و باعث شد فکر کنم... به مرگ... به اینکه حتی از فردای خودم مطمئن نیستم و اینجوری زندگی میکنم. و اینکه حساب تک تک لحظات این دنیا رو باید پس داد... واقعا ترسناکه... فکر کردن به مرگ... امیدوارم قدر همه ی کسایی که باهامون هستن رو بدونیم.... روحشون شاد.
لطفا فاتحه براشون بخونید.
سلام
مرگ که حقه...البته برای خود ادم لذت بخشه ولی برا اطرافیان نه!
خداوند بیامرزشون...امشب با دوستم درباره مردن حرف زدیم...و گفتیم چقدر مزخرفه که ادم بر اثر یه اتفاق ناگهانی بمیره...
تندرست باشین و شاد
سلام
حق هست درست ولی دقیقا برای خود فرد.
تازه اگه فرد از خودش راضی باشه:(
دوستم خیلی گناه داره! من که یه غریبه ام کلی گریه کردم:( و غصه خوردم دیگه وای به حال خانواده شون.
اتفاقی مردن بدترین چیز هست مخصوصا برای خانواده!
چه خوب میشه ادم جوری هر روز زندگی کنه که انگار اخرین روز زندگیش هست...
اینجوری قدر زندگی هم بیشتر میدونیم.
شما هم سلامت و موفق باشید.