سیاره ی گمگشتگی

از سیاره ی گمگشتگی به خود....

صدایم را میشنوی؟

صدایی که این روزها دنبال خود میگردد...

ضربان قلبی که هر روز بلندتر میکوبد...

شاید در پی رهایی میکوبد...

این روزها بهتر از هر روزی مسیرم را میدانم...

این روزها زندگی رو به راه است...

ولی یک چیز کم گشته...

خود...

خود درونی من...

انگار در اعماق فضا رهایی یافتم...

بی اینکه کسی صدایم را بشنود...

حتی اگر بارها و بارها فریاد سر دهم...

سیاره ی درونی خوابیده است...

این روزها راهی میخواهم از خود ام به خود ام...

انگار دیگر هیچ خلوتی برای خود با خود ندارم...

و اینگونه قلبم فریادهایی بس  کوبنده دارد...

کاش صدایم برسد...

برسد به دست خودم...

الهـــــــــی ببخش بنده ای را که این روزها حتی خودش را نیز گم کرده....

آمـــــین